We kennen het allemaal wel op zijn tijd, je voelt je neerslachtig en “down” alsof alle levensvreugde en positiviteit opeens uit je leven is weggezogen. Bij de meeste mensen noemen we dit een “dipje” maar bij velen neemt het ook serieuzere vormen aan waardoor een “off day” wel eens aantal dagen, weken of zelfs maanden kan bestrijken. Wie kent dit gevoel nu niet dat je ‘s ochtends wakker wordt en ineens je goede humeur van de vorig dag is getransformeerd naar een sfeer waar problemen en een negatieve blik de overhand hebben gekregen, vervolgens zie je het voor een aantal uren of dagen niet meer zo rooskleurig in als daarvoor.

Depressiviteit heb je in vele gradaties en kan zelfs uitgroeien tot een chronische ziekte. Ik heb heel veel respect voor mensen die chronisch depressief zijn omdat het niet gemakkelijk is om vanuit deze staat van zijn het leven te kunnen blijven leven. Respect klinkt misschien een beetje raar in deze context maar als je wel eens depressief bent dan weet je hoe moeilijk het is om te "overleven". In zo’n toestand ben je in een innerlijk milieu terecht gekomen waar de weg vaak éénrichtingsverkeer is en je alleen maar dieper in de put voert. Het moeilijke is om tijdens zo’n periode juist de dingen te ondernemen die je uit de depressie kunnen halen of de mensen op te zoeken die een hogere vibratie dragen en je zouden kunnen liften uit de depressieve trilling. Hoe irritant is het niet als je “down” bent om dan vrolijke mensen te ontmoeten!

Toch wil ik nog even terug naar mijn gevoel voor mensen met een depressie en tegen hen wil ik vanuit de grond van mijn hart zeggen hou vol want er is echt een weg terug. Helaas kan ik niet vertellen hoe je deze weg exact moet bewandelen omdat dit voor iedereen anders is maar toch zal ik een poging wagen. Er zijn 2 factoren die meespelen in het omgaan met depressie, overgave en volhouden. Dit klinkt misschien erg simplistisch en tegenstrijdig maar zoals je waarschijnlijk weet leven we nog steeds in een dualistisch of bipolair bestaan waar de balans nog altijd in het midden ligt. Zo ook met overgave en volhouden. Als ik terug kijk naar mijn eigen depressieve momenten dan overheerst een negatieve mist mijn wereldbeeld en het beeld over mijn eigen leven, mijn kunnen of prestaties. Op die momenten voel ik vaak een deel in mijzelf actief (mijn verstand) die het heerlijk vind om in dit gevoel te bivakkeren. Zelfmedelijden, rechtvaardiging van alles wat ik wil toch niet haalbaar is enzovoorts. Problemen, angsten of moeilijkheden geven elke keer weer een adrealine kick waar het verstand aan verslaafd kan zijn.

Overgave en volhouden zijn misschien niet zo tegenstrijdig als je denkt, op een bepaalde manier kun je ze ervaren als een zelfde energie maar beide aan het tegenovergestelde deel van dit spectrum waarin overgave en volhouden actief zijn. In een depressieve situatie moet je eigenlijk een ruimte voor jezelf leren creëren waarin je de observator kunt worden van je eigen situatie en vanuit die ruimte van observatie kun je kiezen of je specifiek op dat moment meer baat hebt om "het" vol te houden of juist je zelf over te geven. Ik zal je een voorbeeld geven om te verduidelijken wat ik bedoel. Als je in een grote “dip” zit en je verstand ziet alleen maar "beren" op de weg en jou problemen geven je klaarblijkelijk geen enkele uitweg, wat moet je dan doen? Overgave aan je gedachten! In zo’n situatie is de belangrijkste stap om jezelf niet te vereenzelvigen met je gedachten. Je BENT niet je gedachten. Zodra je jezelf identificeert met wat je denkt dan wordt het moeilijk of zelfs onmogelijk om uit je depressie te stappen. Overgave doe je dus door een denkbeeldige stap naar achteren te doen en in je observatieruimte stappen zodat je kunt zien dat wie je bent en wat je denkt twee totaal verschillende entiteiten zijn (zie foto). Je geeft je dus over en wordt je bewust van je gedachten en realiseert dat jij dat niet Bent.

Een ander voorbeeld is dat als je bijvoorbeeld net een mindfulness of meditatie cursus hebt gedaan en je hebt geleerd hoe je kunt oefenen om jezelf leeg te maken van gedachten. Iedere keer als je met goede inzet, verwachting en moed je oefeningen gaat doen en het niet (meteen) lukt om niet meegesleept te worden in de continu zich aandiende gedachtestroom wat moet je dan doen? Volhouden! Juist op dit moment zou overgave, opgeven betekenen zodat je stopt met je oefening, je bekritiseert jezelf en hierdoor mis je de kans op een nieuw leven. Volhouden daarentegen zorgt dat je uiteindelijk leert dat je niet bent wat je denkt maar juist door de innerlijke rust die je jezelf probeert eigen te maken de observatieruimte creëert vanwaar uit je alles met een gebalanceerde blik kunt aanschouwen en daardoor de voor jou vibratie verhogende beslissingen kunt maken.

Wat ik wil vertellen met mijn verhaal is dat ik tot op zekere hoogte heel goed begrijp hoe moeilijk het is om jezelf los te maken uit een depressieve staat van zijn. Dat juist alle zaken die kunnen helpen om jezelf "terug te vinden" de meeste weerstand oproepen. Toch wil ik je graag meegeven dat “zelfbewustzijn” creëren van je eigen gedachten altijd de brug slaan naar een positiever en opgewekter leven. Tijdens deze weg moet je continu alert zijn vanuit je gecreëerde observatieruimte of je kiest voor volhouden of overgave van datgene wat je ontmoet. Ik ben geen deskundige op het gebied van depressiviteit maar heb ervaring genoeg met dit fenomeen om zeker te weten dat depressie altijd verbonden is met je gedachtestroom en de loskoppeling van identificatie hiermee wonderen kan verrichten. Ben je eenmaal los van je gedachten dan heb je ook de ruimte om de schoonheid van je eigen essentie te gaan beleven waarmee je automatisch overstapt van een neergaande spiraal naar een opwaartse spiraal van welbevinden.

Michel Tomaello.