De weg van het onbekende
Niemand weet waar zijn of haar leven naartoe stroomt. Niemand weet vooraf welk geluk of welk verdriet ontmoet zal worden. Niemand weet welke overwinningen behaald gaan worden of welke tegenslagen geïncasseerd dienen te worden. Een mensenleven leven is een spel, een klucht, een drama, een speelfilm met een boeiend, humoristisch, dramatisch, inspirerend, romantisch, depressief of misschien wel een saai scenario. Vaak is het leven een mix van al deze karakteristieken, maar wel een draaiboek dat is geschreven door het wijze deel van jezelf dat voorbij het ego of het verstand huist.
Elk mensenleven heeft een doel en geeft je de kans om als wezen te kunnen groeien en uiteindelijk te ontdekken wat de ware betekenis van het bestaan is. Een mensenleven is een uitdaging omdat men eenvoudig kan verdwalen in het doolhof van gedachten en emoties die je doen geloven dat het mens-zijn de “werkelijkheid” is. Vastlopen op het onwerkelijke feit dat het lichaam en je gedachten maken wie je bent en je gevangen zetten in een droomwerkelijkheid die niet je ware bestaan is.
Een mensenleven kan vergeleken worden met een mooie of een nare droom, die ineens uit elkaar spat wanneer je ’s ochtends weer wakker wordt. Net zoals je een speelfilm bekijkt en gedurende deze film jezelf vereenzelvigd met een van de hoofdrolspelers. Direct na de speelfilm beklijft je de realisatie dat je niet de hoofdrolspeler bent maar gewoon jezelf en alle drama, emoties en plotwendingen weer snel van je afglijden.
Zo is dit precies het zelfde wanneer je het leven hebt geleefd, het einde hebt bereikt en opnieuw samensmelt met de oceaan van je ware essentie. Dan kun je weer opgelucht ademhalen omdat jouw speelfilm is beëindigd en het “ware bestaan” weer kan worden ervaren en werkelijkheid is geworden. Velen nemen het leven veel te serieus, zien vaak vele beren op de weg die er niet zijn en zijn beperkt in hun visie op de werkelijkheid. De bril van het mens-zijn heeft het licht grotendeels uit de ogen weggenomen waardoor er een tunnelvisie is ontstaan en het overgrote deel van de alom aanwezige schoonheid niet meer kan worden waargenomen.
Het leven zelf is een kostbaar geschenk en wanneer je niet zoveel luistert naar de mening of de goedbedoelde adviezen van anderen en wat meer luistert naar je eigen gevoel en intuïtie, kan dit leven met veel voldoening, vreugde en inspiratie worden geleefd. Angsten, zorgen, verdriet, irritaties en andere negatieve emoties zijn een “levensechte film” die je direct kunt ontmaskeren wanneer je in contact blijft met je ware essentie.
Wanneer je vereenzelvigd bent met het verstand en het ego zul je nooit het ware geluk kunnen ervaren van het mens-zijn. In deze tijd loont het juist om wat minder te focussen op de buitenwereld of de “droom” maar wat meer te focussen op de innerlijke wereld die je in contact kan brengen met je ware bestaan. Bezoek dagelijks je innerlijke tempel van rust, stilte en verbinding. Wacht niet op het einde van jouw “speelfilm” om het ware geluk of het beloofde land te ervaren. Begin nu, direct en meteen om je ware identiteit weer te ontdekken, uit te leven en in het hier en nu te brengen.
Het leven is een spel en wanneer je de spelregels kent is het een stuk plezieriger om het te spelen! Het leven is geen doolhof maar een labyrint die je altijd naar het “centrum van oorsprong” brengt. Zorg dat je geniet van de weg zelf en weet dat je het diep verlangde eindpunt en beginpunt altijd en als vanzelf weer zult bereiken wanneer je maar het pad blijft bewandelen.
Michel Tomaello.
(Foto: Grace Episcopal Cathedral)
Elk mensenleven heeft een doel en geeft je de kans om als wezen te kunnen groeien en uiteindelijk te ontdekken wat de ware betekenis van het bestaan is. Een mensenleven is een uitdaging omdat men eenvoudig kan verdwalen in het doolhof van gedachten en emoties die je doen geloven dat het mens-zijn de “werkelijkheid” is. Vastlopen op het onwerkelijke feit dat het lichaam en je gedachten maken wie je bent en je gevangen zetten in een droomwerkelijkheid die niet je ware bestaan is.
Een mensenleven kan vergeleken worden met een mooie of een nare droom, die ineens uit elkaar spat wanneer je ’s ochtends weer wakker wordt. Net zoals je een speelfilm bekijkt en gedurende deze film jezelf vereenzelvigd met een van de hoofdrolspelers. Direct na de speelfilm beklijft je de realisatie dat je niet de hoofdrolspeler bent maar gewoon jezelf en alle drama, emoties en plotwendingen weer snel van je afglijden.
Zo is dit precies het zelfde wanneer je het leven hebt geleefd, het einde hebt bereikt en opnieuw samensmelt met de oceaan van je ware essentie. Dan kun je weer opgelucht ademhalen omdat jouw speelfilm is beëindigd en het “ware bestaan” weer kan worden ervaren en werkelijkheid is geworden. Velen nemen het leven veel te serieus, zien vaak vele beren op de weg die er niet zijn en zijn beperkt in hun visie op de werkelijkheid. De bril van het mens-zijn heeft het licht grotendeels uit de ogen weggenomen waardoor er een tunnelvisie is ontstaan en het overgrote deel van de alom aanwezige schoonheid niet meer kan worden waargenomen.
Het leven zelf is een kostbaar geschenk en wanneer je niet zoveel luistert naar de mening of de goedbedoelde adviezen van anderen en wat meer luistert naar je eigen gevoel en intuïtie, kan dit leven met veel voldoening, vreugde en inspiratie worden geleefd. Angsten, zorgen, verdriet, irritaties en andere negatieve emoties zijn een “levensechte film” die je direct kunt ontmaskeren wanneer je in contact blijft met je ware essentie.
Wanneer je vereenzelvigd bent met het verstand en het ego zul je nooit het ware geluk kunnen ervaren van het mens-zijn. In deze tijd loont het juist om wat minder te focussen op de buitenwereld of de “droom” maar wat meer te focussen op de innerlijke wereld die je in contact kan brengen met je ware bestaan. Bezoek dagelijks je innerlijke tempel van rust, stilte en verbinding. Wacht niet op het einde van jouw “speelfilm” om het ware geluk of het beloofde land te ervaren. Begin nu, direct en meteen om je ware identiteit weer te ontdekken, uit te leven en in het hier en nu te brengen.
Het leven is een spel en wanneer je de spelregels kent is het een stuk plezieriger om het te spelen! Het leven is geen doolhof maar een labyrint die je altijd naar het “centrum van oorsprong” brengt. Zorg dat je geniet van de weg zelf en weet dat je het diep verlangde eindpunt en beginpunt altijd en als vanzelf weer zult bereiken wanneer je maar het pad blijft bewandelen.
Michel Tomaello.
(Foto: Grace Episcopal Cathedral)