Ongeveer een jaar geleden, tijdens een bijscholing, vertelde een docent dat zijn levensmissie uit het leren van nederigheid bestond. Dit gezegde bleef maar in mijn hoofd ronddwalen omdat ik niet begreep wat nederigheid nu kan bijdragen aan de ontwikkeling van een mens. Vaak als ik dingen (nog) niet begrijp stel ik mijn Ziel de vraag of zij mij wil duidelijk maken datgene wat ik niet begrijp. Zo ook hier heb ik gevraagd om meer inzicht in het fenomeen nederigheid.

Een vraag stellen aan mijn Ziel wil niet altijd zeggen dat er een pasklaar antwoord is dat ik reeds kan begrijpen en daardoor kunnen sommige vragen een langere periode nodig hebben waarin ik de tijd krijg om mijzelf eerst te ontdoen van vooroordelen en valse overtuigingen omtrent het onderwerp. De lading die ik zelf had ontwikkeld rond nederigheid was blijkbaar iets te negatief getint. Nederig zijn betekende voor mij, jezelf wegcijferen, geen waarde hechten aan jezelf, anderen op de eerste plaats zetten. Overigens wel een begrijpelijke definitie als je de eerste 30 jaar van mijn leven zou kennen.

De weg van groei en transformatie die ik bewandel daarentegen vertelde mij het tegenovergestelde, dat je juist dient te stalen en te resoneren op de hoogst mogelijke vibratie en het licht van je innerlijke diamant dient te delen met je omgeving. Hier schuilt wel het gevaar in dat je met “spiritualiteit” de aanwezige minderwaardigheid probeert te compenseren wat op zijn beurt weer een onbalans creëert naar de andere kant.

Welke belangrijke attributen liggen er nu verscholen in de houding van nederigheid die zo belangrijk zijn dat het iemands levensmissie kan zijn? De laatste maanden heb ik veel mogen loslaten, (lees: moeten ;-) waardoor het eigenlijk niet mogelijk is om vooruit te plannen maar ik van dag tot dag dien te leven. Deze houding is mij altijd vreemd geweest omdat ik als “organisatietalent” en "planner" het grootste deel van mijn leven eigenlijk in de toekomst heb geleefd en waar mogelijk alle touwtjes in handen probeerde te houden.

Mijn huidige levenssituatie is wel het ideale decor waar ik kan leren en ontdekken wat nu precies nederigheid betekent. Als eerste geeft het mij zoveel meer rust en ruimte en kan alles laten zijn voor wat het is omdat ik niet meer “gelijk” hoef te hebben of te laten zien wie ik ben. Zoals ik het nu ervaar staat nederig zijn op de pijlers van grenzeloos vertrouwen, acceptatie en de liefde voor jezelf. Deze levenshouding brengt mij in een soort evenwicht waar ik niet belangrijk ben maar ook niet onbelangrijk ben, waar ik wensen en verlangens heb maar deze niet zo sterk zijn dat ze mijn leven regeren. Nederigheid brengt me in een positie waar ik in lastige situaties overzicht behoud en een bewuste keuze kan maken hoe het probleem met de minste inspanning en aandacht opgelost kan worden.

Nederig zijn betekent voor mij, jezelf in een neutrale positie plaatsen waar ik weet dat ik net als ieder ander mens een schakel ben in het grote radarwerk van het driedimensionale leven en iedere schakel zijn eigen functie en plaats heeft in belang van het geheel. Nederig zijn betekent dat ik niet meer hoeft te vechten om mezelf een plekje onder de zon te rechtvaardigen maar dat ik gewoon weet dat die plek er voor mij is en hem alleen maar hoeft te pakken. Nederig zijn betekent een milieu waar ik beter kan leren luisteren, niet alleen naar anderen maar zeker ook naar mijn innerlijk.

Nederigheid brengt me in aanraking met de flow van het leven waardoor met minder moeite meer resultaat wordt gecreëerd maar waar resultaat er eigenlijk niet meer toe doet omdat het plezier waarmee je doet het voornaamste is. Ik weet zeker dat er nog veel meer waardevols verscholen ligt in een nederige levenshouding en begrijp nu dat dit iemands levensmissie kan zijn. Ik ben blij dat ik mijzelf de vraag over nederigheid heb gesteld en wederom zie hoe beperkt woorden en taal zijn in tegenstelling tot de wereld van gevoelens.

Michel Tomaello.